15 juni 2022 bron: staatsontvoeringen
Reactie: “Staatsontvoeringen zijn mensenhandel — en de gemeenteraad kijkt weg”
Wat jarenlang als “zorg” werd verkocht, blijkt in werkelijkheid een gruwelijk verdienmodel: het gedwongen weghalen van kinderen uit hun gezinnen, gefaciliteerd door gemeentes, goedgepraat door jeugdzorg, en afgedekt door politieke lafheid. Dit zijn geen fouten meer — dit zijn bewuste mensenrechtenschendingen. We spreken hier niet over een incident, maar over een stelsel dat systematisch kinderen rooft in naam van “bescherming”, terwijl de onderliggende motivatie financieel blijkt.
Zoals in het artikel messcherp wordt blootgelegd:
“Mensenhandel is een uiterst zwaarbeladen begrip, maar sec beschouwd is het uit huis plaatsen van een kleuter (…) waardoor andere organisaties er geld aan kunnen verdienen toch echt niets anders dan mensenhandel.”
Kinderen als verdienobject. Gemeenten subsidiëren deze keten met belastinggeld. Zorgaanbieders spekken hun jaarrekeningen via ‘zorgstapeling’. Ambtenaren duwen de dossiers door, raadsleden zwijgen of duiken, terwijl gezinnen breken en kinderen levenslang trauma’s oplopen. Dit is geen zorg. Dit is georganiseerde, door de overheid gefinancierde destructie.
De hypocrisie is ondraaglijk:
Jeugdzorg faalt structureel, maar blijft zichzelf legitimeren met mooie woorden als “veiligheid” en “bescherming”, terwijl ze weten dat kinderen onder dwang en zonder rechtsgeldige basis uit huis worden gehaald.
Gemeenteraden, het hoogste lokale orgaan, weten dit — maar grijpen niet in. Ze zijn zelfs persoonlijk aansprakelijk, want zoals het artikel stelt:
“De Ambtenarenwet biedt geen rechtsgeldige bescherming bij mensenrechtenschendingen.”
Sinds 2015 dragen zij de verantwoordelijkheid voor dit beleid. En dus ook voor de schade. Voor de zelfmoorden, voor de psychotrauma’s, voor het verscheuren van gezinnen.
Wie kinderen weghaalt op basis van ondeugdelijke gronden, ontneemt niet alleen een thuis, maar ook identiteit, vertrouwen en toekomst. Het artikel benoemt de pijnlijke waarheid:
“De Rutte-doctrine is doorgesijpeld tot op gemeentelijk niveau.”
Dit alles in een land dat internationaal schermt met mensenrechten. Nederland faalt op de meest basale menselijke maat. De toeslagenaffaire was geen uitzondering — het was een voorbode. De uithuisplaatsingsindustrie is de logische voortzetting van een falend, inhumaan systeem dat burgers verplettert in plaats van beschermt.
📄 Een diepgravende en onthullende analyse over deze systematiek is geschreven door Henriëtte Nakad:
👉 Download via die link het document “Staatsontvoering van kinderen”
Het masker van de jeugdzorg moet af.
Niet morgen, maar vandaag.
Niet voorzichtig, maar met rauwe eerlijkheid.
En wie nu nog zwijgt, wie toekijkt zonder te handelen, is medeplichtig.
