bron : 30 juni 2025 Hart van Nederland
Reactie: “Excuses zijn geen genoegdoening voor gesloopt kinderleven”
Wat het kabinet vandaag presenteert als “erkenning van het leed” is in werkelijkheid een vernederend doekje voor het bloeden – een laf politiek gebaar dat het systemisch falen van jeugdzorg, belastingdienst en rechtspraak moet maskeren. Wat hier is gebeurd, is géén administratieve fout. Dit was een zorgvuldig opgetuigd systeem van institutioneel onrecht, dat kinderen van hun ouders heeft beroofd alsof ze een spreadsheetpost waren.
In de eigen woorden van staatssecretarissen Struycken en Palmen: “Kinderen hebben extra schade ondervonden door de problemen die in de gezinnen ontstonden doordat de Belastingdienst, ten onrechte, veel geld vorderde.” Alsof het hier om een onbedoeld gevolg gaat. Nee, het was de overheid zelf die via de Belastingdienst duizenden gezinnen tot wanhoop dreef, de jeugdzorg die blindelings ouders verdacht maakte, en rechters die zonder feiten kinderen uit huis lieten rukken.
De commissie Toeslagen en Uithuisplaatsingen stelde glashelder dat jeugdbescherming “de problemen niet herkende of onvoldoende erkende”. Maar dat is veel te mild. Ze zagen het wel, maar kozen voor de automatische piloot van dwangmaatregelen, zonder waarheidsvinding of menselijkheid.
Zoals bij Gerda en Jurgen Deceuninck, wier dochters op 10- en 11-jarige leeftijd werden afgenomen. Het kabinet spreekt nu over “het leed erkennen” en een vage vorm van “ondersteuning” en “een steunpunt”. Maar hoe herstel je het vertrouwen van een kind dat jarenlang is opgegroeid in een instelling vanwege een fictieve schuld? Wat is de waarde van excuses na het systematisch vernietigen van ouder-kindrelaties?
Dát is de echte schade: het geknakte vertrouwen in de samenleving, de langdurige trauma’s, de verloren jaren van hechting, veiligheid en liefde. Er is geen steunpunt ter wereld dat dat kan herstellen. Wat nodig is, is niet alleen erkenning – maar radicale gerechtigheid, schadevergoeding, strafrechtelijk onderzoek en een fundamentele ontmanteling van de bureaucratische keten die dit veroorzaakte.
Want laten we duidelijk zijn: dit was geen incident. Dit was beleid. En zolang niemand werkelijk verantwoordelijk wordt gehouden, blijven kinderen en ouders speelbal van een overheid die denkt dat excuses genoeg zijn.
