Naomi Verkerk deelt gruwelijke situaties waar zij op jonge leeftijd bij Jeugdzorg in terecht kwam
Ongelooflijke onthullingen over seksueel misbruik, commerciële motieven en structureel falen binnen de jeugdzorg.
24 mei 2024
Bekijk de volledige aflevering deel 2 hier:
In een indrukwekkend en schokkend interview met Ongehoord Nieuws op 24 mei 2024 doet oud-jeugdzorgmedewerker Naomi Verkerk een boekje open over de extreme misstanden binnen de jeugdzorg. Wat begint als een relaas over haar eigen inzet om kinderen te helpen, eindigt in een rauwe getuigenis over hoe ze als jongvolwassene getuige werd van seksueel misbruik, machtsspelletjes, intimidatie en het moedwillig kapotmaken van gezinnen — door het systeem dat juist bescherming zou moeten bieden.
“Ik werd op mijn 22e al forensisch jeugdwerker”: misbruik intern doodgezwegen
(1:45 – 3:25)
Op 22-jarige leeftijd werkte Verkerk al met gezinnen waar sprake was van mishandeling, seksueel misbruik en criminaliteit. Wat zij daar aantrof, overtrof haar ergste vermoedens. Eén collega had volgens haar een aantoonbare stoornis in zijn seksuele ontwikkeling, maar werd tóch in direct contact gebracht met kwetsbare jongeren in forensische begeleiding:
“Er is gewoon een collega geweest, die echt een stoornis in zijn seksuele ontwikkeling had… En er is daar binnen die gezinnen seksueel overschrijdend gedrag geweest.” (2:15 – 2:40)
Toen Naomi dit gedrag intern aankaartte, werd zij niet geloofd — sterker nog, ze werd zelf weggezet als probleem:
“Ik heb dat aangekaart. Ik ben echt helemaal afgebrand dat ik dat aankaartte.” (2:45 – 2:58)
Het seksueel overschrijdend gedrag van de collega werd genegeerd. Het kind werd dus niet beschermd — de instelling wél.
Uithuisplaatsingen als verdienmodel
(4:15 – 5:12)
De kern van het probleem? Jeugdzorg is geen zorgsysteem, maar een bedrijf, aldus Verkerk. De ‘gecertificeerde instellingen’ draaien op overheidsfinanciering, die pas loskomt zodra er zware maatregelen worden genomen:
“Als er geen kinderen uit huis worden geplaatst, hebben zij geen bestaansrecht.” (4:20 – 4:32)
Ouders mogen ogenschijnlijk meedenken, maar dat is vaak slechts schijn:
“Je mag meedenken, maar onder voorwaarden. En als je dat niet doet, dan gaan we voor een OTS of een UHP.” (4:45 – 5:00)
Het gevolg? Ouders worden geïntimideerd, gedwongen en buiten spel gezet — niet omdat dit beter is voor het kind, maar omdat het financieel loont voor de instelling.
Feiten doen er niet toe: de subjectieve macht van de jeugdbeschermer
(5:50 – 6:25)
Naomi spreekt ronduit over de verwerping van feiten en bewijs binnen de jeugdzorg:
“Feiten zijn in de jeugdzorg niet belangrijk. Want feiten zijn maar interpretaties.” (5:51 – 6:05)
Zelfs wanneer zwart-op-wit bewezen is dat een ouder niet liegt, of zelfs het kind mishandeld wordt in de pleegzorg, verandert dat niets aan het oordeel van de instelling:
“Dan zeggen we: ja, maar het kind moet beschermd worden. En dat betekent: we gaan door op het huidige traject.” (6:08 – 6:20)
Een gesloten cultuur waarin loyaliteit zwaarder weegt dan recht
(7:45 – 8:30)
Verkerk beschrijft hoe collega’s elkaar de hand boven het hoofd houden, zelfs als dat ten koste gaat van ouders en kinderen:
“Je staat niet voor het belang van het kind, maar voor het loyaliteitsproces binnen je team.” (7:48 – 8:00)
Kritiek intern leveren betekent je eigen carrière op het spel zetten. In plaats van misstanden aan te pakken, wordt er collectief gezwegen. Verkerk ervoer dit persoonlijk:
“Ik ben weggewerkt. Ik werd gewoon niet meer ingeroosterd.” (9:30 – 9:50)
Bewustwording komt te laat: ‘Ik heb gezinnen kapotgemaakt’
(11:05 – 11:30)
Verkerk komt tot een pijnlijke conclusie over haar eigen rol binnen het systeem:
“Toen realiseerde ik me dat ik had bijgedragen aan het kapotmaken van gezinnen.” (11:15 – 11:25)
Niet uit eigen kwaadwilligheid — maar omdat ze onderdeel werd van een systeem dat niet gericht is op hulp, maar op controle, macht en verdienmodellen.
Een systeem van controle en schade — geen zorg
De getuigenis van Naomi Verkerk is niet slechts een persoonlijke ervaring, maar een ontmaskering van het systeem zelf. Seksueel grensoverschrijdend gedrag wordt toegedekt. Uithuisplaatsingen worden niet ingezet als uiterste redmiddel, maar als bron van financiering. Ouders worden onder druk gezet, feiten worden gebagatelliseerd, en medewerkers die integer willen handelen worden gestraft.
Wat Naomi Verkerk laat zien, is dat jeugdzorg – in haar huidige vorm – fundamenteel faalt.
Het is tijd dat de politiek stopt met wegkijken.
Uitzending: Ongehoord Nieuws, 24 mei 2024
