Het is alweer 3 jaar geleden dat een nachtmerrie geen bedrog leek te zijn. Een nachtmerrie van inmiddels 3 jaar geen contact met je eigen kinderen, die zonder enig onderzoek gescheiden zijn, en dat gebeurt met tienduizenden ouders door de jeugdzorg en overige instellingen. En waar getracht werd mij hiermee te breken en te straffen door allerhande leugens te verspreiden, heeft het mij sterker gemaakt. Omdat ik geleerd heb dat de waarheid altijd sterker is dan elke leugen die men nodig heeft om eigen gedrag goed te praten. De waarheid zal elke strijd overwinnen. Wat ik ook geleerd heb is dat de jeugdzorg een georganiseerde misdaadorganisatie is, waarbij ze wetten overtreden, met name de jeugdwet 3.3, genaamd waarheidsvinding.
Mijn kinderen zijn in Indonesië geboren en opgegroeid. Even tijdelijk naar Nederland vanwege de scholen die tijdens de coronaperiode dicht waren. Eenmaal in Nederland, met een kleine zorgmelding, ben je direct je kinderen kwijt. Omdat Nederland door de arrogantie een uitspraak en wetten uit Indonesië niet wil eerbiedigen, ben ik mijn kinderen kwijt. In Indonesië heb ik eenhoofdig gezag over beide kinderen. Door een foute vertaling is het woord “hak asuh anak (ouderlijk gezag)” vertaald naar verzorgingsrecht, wat een omwijkingsmanoeuvre is om Indonesische wetten te negeren. Een schande.
Ik ben geen slachtoffer, hoewel de pijn en het verdriet van het gemis van het contact met mijn kinderen groot is, er veel mooie momenten en kostbare tijd verloren is gegaan. Maar deze periode heeft mij ook veel geleerd en gebracht. Één ding dat giswerk en uitgaan van valse vermoedens en speculaties de procedures in Nederland zijn, is daar één van. Veel over hoe dit soort situaties ontstaan, over de achtergronden van mensen en netwerken die bewust een ouder uit het leven van een kind houden. Over hoe slecht de jeugdzorg en rechtspraak met dit soort zaken omgaan en geen flauw benul hebben van de patronen bij ouderverstoting. Over advocaten en kinderrechters die rechten van kinderen schenden, gebaseerd op een verdienmodel. Er is steeds meer kennis over de gevolgen voor de kinderen waar men, ondanks mooie plannen, niets mee doet.
Er zijn zelden advocaten die met een goed hart de duistere kant willen zien. Wat mij is overkomen, of beter opgedrongen, heeft me bewust gemaakt en betrokken doen raken bij een van de grootste schandalen waar we in Nederland mee te maken hebben: een falende jeugdzorg. In 1974 werd al gewaarschuwd voor het jeugdzorginfarct waar we vandaag de dag tegenaan lopen. 50 jaar heeft men weggekeken en tot op de dag van vandaag worden de werkelijke problemen stelselmatig ontkend.
Ik ben hierdoor veel over de wet wijzer geworden en over de manier waarop ernstige schade aan kinderen wordt toegebracht door een zogenaamd modern land als Nederland, dat één van de grootste georganiseerde misdaadorganisaties ter wereld blijkt te zijn. Mijn blik op de maatschappij is vergroot, het heeft bijzondere vriendschappen opgeleverd, me in contact gebracht met veel mensen die ik anders nooit had leren kennen, mensenkennis gegeven, geleerd wie wel en niet te vertrouwen is, mooie en boeiende gesprekken opgeleverd. En dit gaat allemaal nog door, dag in dag uit.
Het heeft mij geholpen talenten te ontwikkelen en te combineren met kennis die ik kan delen met lotgenoten. Door deze kennis te delen, zorg ik voor herkenning, steun en bewustwording. Voor ongemak bij ouders die kinderen weghouden bij de andere ouder, binnen de jeugdzorgsector en beleidsmakers die geconfronteerd worden met jarenlang falend beleid. Maar wat het mij het meest heeft opgeleverd, is dat mijn liefde voor mijn kinderen eerder groter is geworden dan gebroken. Omdat ik weet dat mijn kinderen, geen enkel kind dit bewust kiest maar gedwongen wordt. En hier kunnen kinderen, die puur moeten overleven, niets aan doen.
Daarom zal mijn deur voor hen altijd openstaan, zijn er no hard feelings over wat er gezegd en gebeurd is en is mijn bewondering voor hen enorm groot. Zeker als ik zie hoe ook zij hebben moeten dealen met een situatie die hen is opgedrongen, door een bewust opgelegd loyaliteitsconflict te creëren. Het doet me pijn, maar ik ga door, juist door de criminele jeugdzorg, om de waarheid over deze corrupte, zieke leden naar boven te krijgen en om ook andere beschadigde kinderen en ouders bij te kunnen staan.
Rond EURO 12.000 per kind per jaar voor een ondertoezichtstelling, wat mij is overkomen. Het gezag wordt onofficieel onttrokken door een schandalig verdienmodel. https://kro-ncrv.nl/aanpak-complexe-scheidingen-kost…
De jeugdzorg zorgt er juist voor om kinderen direct gescheiden te houden en zo lang mogelijk. Daar krijgen ze namelijk een vergoeding voor. Het zou zo moeten zijn dat ze een vergoeding krijgen wanneer ze succesvol aan contactherstel hebben gedaan.
Drie jaar inmiddels, en elke dag erbij is er één teveel, maar elke dag erbij doet ook mijn bewondering en liefde voor hen alleen maar onvoorwaardelijk groeien. En die zal ik blijven uiten omdat ze dat verdienen. Ik hou van lieve Ashley en Danny Jr. en ben trots, zéér trots op ze. Ik geef niet op.
