Waarheidsverhulling door de Nederlandse staat
Op 4 april 2025 vond een kritieke discussie plaats in de Tweede Kamer, waarbij staatssecretaris Ingrid Coenradie de vraag moest beantwoorden over de onafhankelijkheid van het onderzoek onder leiding van de commissie Hendriks. De vragen werden gesteld door Gideon van Meijeren van de FvD, die niet alleen de gang van zaken rondom de commissie Hendriks in twijfel trok, maar ook verwees naar de bredere systematische misstanden die in de jeugdzorg plaatsvinden, waaronder uithuisplaatsingen en ondertoezichtstellingen (OTS).
Onthullingen over de onafhankelijkheid van de commissie Hendriks
De commissie Hendriks werd ingesteld op 1 april 2021 door de toenmalige minister van Justitie en Veiligheid, Ferd Grapperhaus. Dit zogenaamd "onafhankelijke" onderzoek had als doel om de waarheid boven tafel te krijgen over het ernstige misbruik van minderjarigen binnen de jeugdzorg. Dit misbruik ging niet alleen over de fysieke en psychische schade die kinderen in de jeugdzorg opliepen, maar ook over een veel gruwelijker en verontrustender feit: slachtoffers gaven aan sadistisch misbruikt te zijn, waaronder rituelen met satanische elementen, waarbij zelfs de betrokkenheid van justitie werd beweerd.
De slachtoffers, die al jarenlang hun klachten en misstanden naar voren brachten, gaven duidelijk aan dat zij geen vertrouwen hadden in de commissie en haar objectiviteit. Coenradie bleef echter vasthouden aan haar standpunt dat er geen nieuwe aanwijzingen waren die het onderzoek in twijfel zouden trekken. De ongelooflijke ernst van de beschuldigingen, die gingen over sadistisch misbruik met satanische rituelen, werd door de staatssecretaris weggemoffeld. Dit maakt het nóg verontrustender dat zij bleef vasthouden aan de geloofwaardigheid van het onderzoek, terwijl de slachtoffers zich keer op keer niet gehoord voelden en hun verhalen systematisch werden genegeerd.
De Nederlandse staat als medeplichtige aan doofpotoperaties
Wat in het debat duidelijk werd, is dat het ministerie van Justitie, met Coenradie aan het roer, een gestructureerde poging doet om de waarheid te verbergen. Dit is niet alleen zichtbaar in het onderzoek van de commissie Hendriks, maar is ook een patroon dat zich uitstrekt naar de jeugdzorg, waar duizenden kinderen onterecht slachtoffer zijn van uithuisplaatsingen en OTS.
De slachtoffers van de jeugdzorg zijn de stille slachtoffers van een systeem dat hen keer op keer in de steek laat. Het systeem is niet ontworpen om de kinderen te beschermen, maar om politieke belangen en institutionele machtsstructuren in stand te houden. De georganiseerde misdaad binnen de Nederlandse overheid, die zich verschuilt achter "onafhankelijke" onderzoekscommissies en juridische constructies, heeft de levens van duizenden kinderen verwoest.
De toeslagaffaire, uithuisplaatsingen en OTS: Georganiseerde misdaad in het gelaat van de jeugdzorg
De toeslagaffaire was slechts het topje van de ijsberg. De diepgewortelde problemen binnen de jeugdzorg, waaronder onterecht uithuisplaatsen van kinderen en het onterecht instellen van OTS-maatregelen, zijn dagelijkse realiteit voor veel gezinnen in Nederland. De schade die de overheid toebrengt aan deze kinderen is enorm en gaat veel verder dan de financiële compensatie die na de toeslagaffaire werd toegezegd.
Deze systematische schade wordt door de betrokken bewindspersonen, waaronder Ingrid Coenradie, ontkend en geminimaliseerd. Het is niet zomaar een kwestie van administratieve fouten of onhandigheid; het is een kwestie van opzettelijke verwaarlozing en het doelbewust in stand houden van een systeem dat miljoenen kinderen schaadt.
Het verborgen misbruik: Satanische rituelen en de betrokkenheid van justitie
Wat nog verontrustender is, is het type misbruik dat door de slachtoffers wordt beschreven. De commissie Hendriks had een taak: de waarheid te achterhalen over de systematische misstanden binnen de jeugdzorg, maar dit werd overschaduwd door de beschuldigingen van sadistisch misbruik, waar zelfs satanische rituelen bij betrokken zouden zijn. De slachtoffers waren in veel gevallen niet alleen mishandeld door zorgverleners, maar beweren ook dat er sprake was van betrokkenheid van ambtenaren en zelfs van justitie. Dit betekent dat de misstanden niet slechts incidenten waren, maar dat de systematische bescherming van de daders een veel grotere schaal had dan ooit gedacht.
Het is onvoorstelbaar dat dit soort beschuldigingen in de doofpot zijn gestopt, en het feit dat de staatssecretaris de ernst hiervan bleef minimaliseren, is op zijn minst verdacht. Door de geloofwaardigheid van de commissie Hendriks te verdedigen, terwijl deze verschrikkelijke verhalen van de slachtoffers werden genegeerd, draagt Coenradie bij aan het in stand houden van een systeem dat de waarheid over deze ernstige misstanden onderdrukt.
Conclusie: De staat van Nederland is niet alleen schuldig, maar actief medeplichtig
Het debat op 4 april 2025 heeft één duidelijk punt benadrukt: de Nederlandse staat is niet alleen schuldig aan de verwoesting van duizenden levens door de jeugdzorg, maar is actief medeplichtig aan het in stand houden van deze misstanden. Het negeren van de slachtoffers, het minimaliseren van hun klachten en het blijven ontkennen van de onafhankelijkheid van onderzoeken is een bewijs van het georganiseerde karakter van deze misstanden.
Gideon van Meijeren heeft in dit debat een heldere boodschap gecommuniceerd: de waarheid wordt actief onderdrukt, en de verantwoordelijke partijen binnen de Nederlandse overheid moeten zich daarvoor verantwoorden. Het is tijd voor een grondige herziening van hoe de jeugdzorg functioneert en hoe de staat zich tegenover haar burgers opstelt. De bescherming van kinderen mag nooit een politieke of institutionele afweging zijn, maar een fundamentele verplichting van de staat.
